24. Pułk Ułanów (kalendarium) – 38/20

6 lipca 1920 r. – powstanie 24. Pułku Ułanów im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego. Jego organizatorem i pierwszym dowódcą był płk Tadeusz Żółkiewski – potomek Hetmana Wielkiego Koronnego. Dla upamiętnienia tej daty, co roku odbywa się święto pułkowe.

4 kwietnia 1922 r. – pułk został na stałe przeniesiony do Kraśnika.

30 kwietnia 1923 r., Warszawa – uroczyste poświęcenie sztandar pułkowego. Sztandar został wręczony przez Marszałka Piłsudskiego.

1929 r. – pułk łącznie z 2 Pułkiem Strzelców Konnych (Hrubieszów) pozostał w składzie 17 Brygady Kawalerii (Hrubieszów).

15 listopada 1932 r. – dowództwo pułku objął podpułkownik dypl. Kazimierz Juliusz Dworak. Pułk składał się w tym czasie z czterech szwadronów liniowych, szwadronu ckm, plutonu łączności, drużyny dowódcy, plutonu trębaczy i szwadronu zapasowego. Posiadał na stanie około 30 oficerów, 90 podoficerów zawodowych, 15 podoficerów nadterminowych, 250 ułanów starszego rocznika, 340 ułanów młodszego rocznika oraz 550 koni.

6 października 1933 r. – 24. Pułk Ułanów defilował, wraz z innymi 11 pułkami kawalerii, przed marszałkiem Piłsudskim w Krakowie, z okazji 250. rocznicy zwycięstwa króla Jana III Sobieskiego pod Wiedniem.

październik 1938 r. – pułk bierze udział w zajęciu Zaolzia. Powrót pułku do stałego garnizonu w Kraśniku miał miejsce 7 grudnia 1938 roku.

połowa marca 1939 r. – pułk zostaje zmobilizowany i przeniesiony do miejsca koncentracji, w miejscowości Boguchwała pod Rzeszowem.

połowa sierpnia 1939 r. – pułk zostaje przesunięty w rejon Krakowa, jako odwód armii „Kraków”. Tam pozostał do wybuchu wojny.

kampania wrześniowa – 1 września pierwszy bój pułku pod Jordanowem i Wysoką, 4 września pod Kasiną Wielką. Od 8 września toczył walki pod Łańcutem, Rzeszowem, Dobrocinem oraz w rejonie Lwowa, pod Zboiskami.

17 września 1939 r. – zakończenie walk pod Lwowem, rozkaz szefa Sztabu Głównego przemarszu na południe.

19 września 1939 r.- 24. Pułk Ułanów przekroczył granicę węgierską i został internowany w Komarom (23 września), a następnie w miejscowości Parkany.

1940 r., Mandragon (Francja) – rozpoczęto odbudowę pułku. Po porażce Francji, pułk został ewakuowany do Szkocji. Z liczącego wówczas 910 ludzi 24. Pułku Ułanów, 54 zgłosiło chęć pozostania we Francji. Ewakuacja pozostałych odbyła się angielskim statkiem „Royal Scotsman”, który wpłynął do portu Liverpool 25 czerwca 1940 roku. Do Szkocji, w okolice Glasgow, pułk został przewieziony koleją. 29 czerwca pułk przetransportowano w nowe miejsce, do Douglas w Lanarkshire.

16 października 1940 r. – przeprowadzka do nowego miejsca postoju, w Arbroath. Komendantem garnizonu został ppłk Jerzy Deskur.

7 marca 1941 r. – wizyta w Arbroath głowy Imperium Brytyjskiego, królowej i jej męża oraz żony W. Sikorskiego z córką.

kwiecień 1942 r. – pułk zostaje przeniesiony w nowe miejsce stacjonowania, do Galashiels na południu Szkocji. 25 kwietnia, w nowym miejscu postoju odwiedził żołnierzy gen. Władysław Anders.

maj 1944 r. – pułk zmienił siedzibę na Bridlington.

lata 1944 i 1945 – pułk uczestniczy w walkach na kontynencie:
· Francja: Cramesnil, Cauvicourt, La Croix, Chambois
· Belgia: Tielt, Zonderejgen
· Holandia: Terover, Breda, Moerdijk
· Niemcy: forsowanie kanału Koesten

3 maja 1945 r. – zakończenie szlaku bojowego w niemieckim porcie wojennym Wilhelmshaven. Po zakończeniu działań wojennych pułk przyjął funkcję okupacyjną w brytyjskiej strefie na terenie Niemiec.

7 maja 1947 r. – Hanower, uroczyste pożegnanie sztandaru i rozwiązanie pułku.

10 lipca 1947 r. – ostatni dowódca 24. Pułku Ułanów, mjr dypl. Tadeusz Wysocki składa sztandar pułku w Instytucie im. Gen. Sikorskiego w Londynie.

1947 r. – powstaje Koło Koleżeńskie skupiające byłych żołnierzy 24. Pułku Ułanów w Londynie, z zadaniem utrzymania więzi pomiędzy rozsianymi po świecie żołnierzami jednostki.